Een beetje geschiedenis

Na vele reizen door vele Afrikaanse landen, aanvankelijk als toerist, later als vrijwillig werkster,  liet Afrika mij  niet meer los.
Een prachtig continent, met prachtige natuur en mensen, maar met nog o zo veel werk.

Het begon in april 2013 in Toubacouta Senegal. We waren, na een vermoeiende winter, van plan een rustvakantie door te brengen in een klein Afrikaans authentiek dorpje.
We ontmoetten Madi Diouf, die ons introduceerde in het echte Afrikaanse leven. Hij begeleidde ons met de ezel taxi, naar Medina, een arm brousse dorpje.
De confrontatie met de armoede, de realiteit, was bikkelhard, maar anderzijds, de vreugde van de mensen, hun glimlach en dankbaarheid ondanks hun armoede… liet ons niet meer los.

Thuisgekomen bleef ik in gedachten hangen in Afrika, in Toubacouta. Ik wilde helpen, maar wist niet hoe…
Ik zocht naar mogelijkheden voor vrijwilligerswerk in Afrika en kwam op de organisatie Vrijwillig Wereldwijd. Via die organisatie trok ik in december 2013 naar Tamale in Ghana.
Daar verbleef ik in een gastgezin en werkte in een schooltje, opgericht door de organisatie Kidz Active van Nederland.
Met mijn bijeen verzamelde benefietgeld bouwde ik een huisje voor de familie Dawuda.
Via mijn blog kunnen jullie alles volgen van mijn vrijwilligerswerk in Tamale Ghana.

Intussen bleef ik contact onderhouden met het dorpje Toubacouta via Madi Diouf. Hij vertelde veel over hun manier van leven in Afrika.
Hij probeerde geld te verdienen via toerisme, maar door Ebola, visumplicht, malariavrees… bleven de toeristen weg en kon hij moeilijk aan werk geraken.
We regelden een rondreis in Senegal waarbij hij ons zou gidsen en op die manier een beetje geld kon verdienen.
De rondreis in december 2014 combineerden we met een inleefreis in Toubacouta. Op die manier konden we de manier van leven van de dorpsbewoners voelen en ervaren.Ze bewerken de landbouwgronden zonder enige machine. Gelukkig zijn hier en daar al waterputten voor de bevloeiïng van de akkers voorzien, maar het bevloeien zelf gebeurt nog met gieters…
Vele kinderen haken af van school om hun familie te helpen op de akkers.  Bijgevolg, velen kunnen noch lezen noch schrijven, vooral meisjes gaan niet regelmatig naar school.
We stelden vast dat we daar echt nog heel veel kunnen helpen.
Volgend jaar beëindig ik mijn schoolcarrière hier in België en krijg ik tijd en ruimte om daar wat werk te doen.
Als jullie steunen, weet dan dat ieder centje, door ons ter plaatse besteed wordt voor de noden van de gemeenschap.
Mochten jullie nog meer informatie wensen, via het contactformulier kunnen jullie vragen stellen.

Groetjes

Fabienne